Kimse beni dinlemezken, bana uzaktan bir şey söylersen. Kafamın içinde sürekli bağıran senin sesin. yankılanıyor! Tırnakların vücudumu sıyırıyor. Acıyor. Elimi tutuyorsun ve bana geliyorsun, sesimi duyuyorsun ve kül oluyorsun. Kayboldun. Nereye gidiyorsun?
kendime diyorum ki,
bana baktın mı? Beni duydun mu? Beni gördün mü? beni süzdün mü Beni tanıdın mı?
Bana bak. Bana bak. Bir gün aklına düşersem. Beni hatta ölmüşüm gibi say. Ellerim zayıf. Bileklerim sıkı. Kulaklarım duymuyor. Ağzım konuşmuyor. Sesimden rahatsızım. gözlerim görmüyor.
Ben şimdi neyim? Ben neyim? Ben var mıyım? Ben var mıydım? Sende var mı? sana sahip değil miyim?
Beynim gökyüzü gibidir. Uzayda kayboldum. Her anım için geç kaldım. Yıllarca aklımda biriken sınırsız acılar. Kaçmak istediğimde anılardan. Beni yalnız bırakmıyorlar. çöküyorum. Bitirdim. Gitmek istediğimde geri sayıyorum. Yolun başındaki yükümden bıktım.
İnan bana canım, kırgın değilim. Sadece ruhuma dokunan sesin için deliriyorum. Bulutlar geçiyor. Göz yaşlarım asılı.
İnan bana canım, yalnızım. Ne zaman bu yıldızlı gökyüzü dönmeye başlasa. Güneş tatile çıkarsa. Ay gökyüzünde yerini alırsa yalnızım.
İnan bana canım, bazen gündüzleri rüyalar görürdüm. Artık yolum daha ileri gitmiyor. Bir zamanlar güneşe gözlerine baktım. Ve bu güneş beni parçalayacaktı. Şimdi yağmur yağsa da gökyüzü beni korkutmuyor, artık umutlarımın kimliği yok ben gidiyorum canım öylece gidiyorum.
Gidiyorum, gidiyorum yüreğimi alıyorum, yollara döküldüğümde sesine muhtacım; Tüm enkazı arkamda bırakarak. Ayrılıyorum.
Hayatımın mevcut boyutlarının dışında yaşamak için cebimden siktir olup gidiyorum.
inan bana sevgilim
Ayrılıyorum!

Visited 1 times, 1 visit(s) today

Leave A Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *