Sesini duyuyorum ama asla yerini dolduramıyorum.Duyduğum O fısıltıdan güç alıyorum ve elimden geldiğince tüm hızımla koşuyorum.Sonsuza kadar mahkum bırakıldığımı düşünüyorum.Eğer bana bir gün verirsen, ayarlanmış yabancılaşmış ortamından kopmuş bir buluşma gibi acının ötesinde ne olacağını bile biliyorum.
Kayıpların diyarına ve sebepsiz yere doğru bana öncülük eden güneşi görüyorum ,beni döven rüzgarı duyuyorum.Sonsuza kadar teslim olmaya karar veriyorum çünkü bir anlamsızlık istemiyorum artık.Biliyorum kalbimi sökmek istiyorsun bebeğim ama gel misafirim ol umarım kalbimdeki şarkıyı duyar ve eski günleri hatırlarsın çünkü bensiz tüm hayatın lanet olasıca anlamsız.
Beni ağlarken ,kafam güzelken, en dipteyken gördün şimdi senin gitmenle beni bu anlamsız hayatta yalnız ağlamaya terk ettin.O yüzden siktir git yerin dibine gir.
Acıdan parçalan hatta yok ol.Vücudundaki acı,organlarının iflası…Bedenin parçalansın.Kurtların yuvası olsun.Bedenini yok edip, tüketsinler.Bu dünyadan kop ama acı içinde kavrul.