Jean-Baptiste Poquelin olarak da bilinen Molière, 17. yüzyılda yaşamış bir Fransız oyun yazarı, oyuncu ve sahne yönetmeniydi. Fransız edebiyat tarihinin en büyük oyun yazarlarından ve modern komedinin öncüsü olarak kabul edilir.
1622 yılında doğan Molière, varlıklı bir ailede büyümüş ve klasik bir eğitim almıştır. Kariyerine oyuncu ve oyun yazarı olarak başlamış, çeşitli tiyatrolarda sahne almış ve 1650’lerde ilk oyunlarını yazmıştır. Kariyeri boyunca Molière, aralarında “Insandan Kaçan”, “Tartüf” ve “Hastalık Hastası” gibi klasiklerin de bulunduğu iki düzineden fazla oyun yazdı.
“Hastalık Hastası” oyunundan bir sahne, 2007
Molière’in oyunları, klasik tiyatronun geleneksel biçimlerinden koparak ve yeni bir komedi yazım biçimi getirerek kendi dönemleri için yenilikçiydi. Fransız aristokrasisinin sosyal ve ahlaki değerlerini eleştirmek için hiciv ve mizahı kullanmış, üst sınıfın ikiyüzlülüğü ve savurganlığıyla dalga geçmiştir. Molière’in oyunları genellikle dini yozlaşma, sosyal ikiyüzlülük ve zenginlerin aşırılıkları gibi çağdaş konuları ele alır.
Popülerliğine ve başarısına rağmen, Molière’in çalışmaları tartışmalardan uzak kalamadı. Oyunları genellikle dönemin baskın siyasi ve dini kurumlarına meydan okudu ve Fransız hükümeti ile Katolik Kilisesi’nin muhalefeti ve sansürüyle karşılaştı. Bu zorluklara rağmen, Molière’in çalışmaları gelişmeye devam etti ve bugüne kadar Fransa’da en çok sahnelenen oyun yazarlarından biri oldu.
Molière’in eserlerinin ayırt edici özelliklerinden biri de karakter geliştirme konusundaki ustalığıdır. Hem komik hem de ilişkilendirilebilir olan karmaşık ve incelikli karakterler yaratmıştır ve oyunları, zamansız temaları ve esprili mizahlarıyla izleyicilerin ilgisini çekme yetenekleri nedeniyle popüler olmaya devam ediyor.
Sonuç olarak, Molière Fransız tiyatrosu ve edebiyatında komedi dünyasında kalıcı bir etki bırakan ufuk açıcı bir figürdür. Yenilikçi ve çığır açan eserleri günümüzde de sahnelenmeye ve Fransız kültür tarihinde önemli bir figür olmaya devam etmektedir. Molière’in mirası, mizah ve hicvin toplumsal normlara meydan okuma ve insan davranışlarının yanlışlıklarını ortaya çıkarma aracı olarak gücünün bir kanıtıdır.